Ο τελευταίος ουμανιστής | Μαρία Βασιλάκη

Συγγνώμη εαυτέ μου

που σε σκόρπισα δεξιά και αριστερά

που σε ξόδεψα έτσι απερίσκεπτα σε άτομα και καταστάσεις κατώτερές σου.

Που δεν σου έδωσα την προσοχή που σου έπρεπε όταν τη χρειαζόσουν

Που σε παραμέλησα.

Μα πάνω απ’όλα συγγνώμη που σε άδειασα, σε υποτίμησα, σε εκμηδένισα.

Τώρα καταλαβαίνω πως είσαι ό,τι πιο σημαντικό μου έχει δοθεί σε αυτό τον κόσμο

Και είμαι έτοιμη να σου δώσω απλόχερα την αγάπη και το σεβασμό που σου έλειψαν όλα αυτά τα χρόνια.

Μεγαλώνοντας γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου και συνειδητοποιείς πως αυτό που είσαι είναι ένα και μοναδικό και πως του οφείλεις τη δέουσα αγάπη και φροντίδα. Χρωστάς σε σένα πολύτιμο χρόνο, προσοχή και πίστη. Πίστη στις δυνατότητες και την αξία σου.

Πάψε πια να σε χτυπάς, να σε κατακρίνεις, να σε σνομπάρεις

Αξίζεις μια στο τόσο την επιβράβευση και το μπράβο. Την αυτοεκτίμηση που τόσα χρόνια σου στερούσες πρέπει να την κερδίσεις, να την χτίσεις. Πάλι απ’την αρχή.

Γιατί έχεις καταφέρει πολλά εαυτέ μου συγκρινόμενος με αυτό που ήσουν παλιά. Άλλαξες. Εξελίχθηκες. Ωρίμασες. Έπεσες μα και σηκώθηκες. Κατάφερες τόσα δίνοντας σκληρές μάχες με σένα αλλά και με τρίτους.

 Σημείο αναφοράς τα παιδικά σου χρόνια. Εάν ήσουν και πάλι 8 χρονών αναρωτιέμαι, θα σε έκρινες τόσο αυστηρά; Θα επικεντρωνόσουν στα λάθη σου και μόνο;  H απάντηση ξέρουμε και οι δύο πως είναι αρνητική.

Οπότε τώρα γιατί δεν εκτιμάς αυτό που είσαι; Γιατί δεν το αγκαλιάζεις και δεν το αποδέχεσαι;

Σταμάτα να αυθυποβάλλεσαι σε τέτοια βασανιστήρια. Aξίζεις. Να το λες κάθε μέρα αυτό. «Είμαι δυνατός, θα τα καταφέρω, αξίζω». Έτσι θα αλλάξει και η νοοτροπία σου και το πώς βλέπεις εσένα και κατ’επέκταση θ’αλλάξει όλη σου η στάση προς τη ζωή.

Και κάτι τελευταίο εαυτέ μου. Συγγνώμη που ήμουν τόσο σκληρή και αυστηρή μαζί σου. Υπόσχομαι ν’αγαπήσω κάθε πτυχή σου, ακόμα και εκείνες για τις οποίες δεν είμαι τόσο περήφανη. Να νιώσω καλά με αυτό που είμαι για μία φορά. Γιατί ξέρω πως στο τέλος μόνο εσένα θα έχω και δεν θέλω να μετανιώνω για το ότι δεν σε αγάπησα αρκετά, όπως σου άξιζε.  Θα σε αγαπήσω μέχρι να αγγίξω τα όρια του εγωισμού. Το αξίζεις εαυτέ μου.

Κάποιος, κάποτε, μου είπε πως ο εαυτός μας είναι ο τελευταίος ουμανιστής. Ήταν, είναι και θα είναι εκεί, ακόμα κι όταν όλα τ’άλλα καταρρέουν. Σήμερα, συνειδητοποιώ το πόση σοφία έκρυβε αυτή η κουβέντα. Γιατί ο εαυτός σου μένει ακόμα κι όταν οι άλλοι θα' χουν φύγει.