Τώρα που κατάλαβα πως τα όνειρα είναι για να τα ζεις. Τώρα που πια έκλεισα από λάθη,απαλλαγμένη από ενοχές, τώρα σε θέλω. Σε θέλω δικιά μου.Τώρα μπροστά σου στέκομαι γυμνή από ρούχα και ντυμένη με την καύλα της ύπαρξης σου.Έχω ένα παράδεισο και μια κόλαση μέσα μου.Χρόνια που τα πέρασα σε αγκαλιές χωρίς ουσία. Σε σεντόνια ιδρωμένα που μύριζαν καθωσπρεπισμό, πουριτανισμό και φόβο μην παραδεχτώ πώς εσύ ήσουν πάντα παρούσα. Εσένα έφερνα στο μυαλό και φαντασίωνομουν τη στιγμή της ολοκλήρωσης πως κοιτάζω τα δικά σου μάτια να καίνε από ηδονή.Τώρα ξέρω και τώρα θα μάθεις και εσύ. Μην πεις λέξη μόνο. Καμία. Άσε εμένα.Ανάμεσα στα στήθη σου θα χαράξω το όνομα μου.Ιερό στίχο θα συνθέσω όπως θα γεύομαι κάθε σημείο του κορμιού σου.Ήσουν εσύ. Πάντα εσύ.. Κοίτα με μόνο μια στιγμή και εγώ θα καταλάβω. Μια ζωή θα μου φτάσει; Μη σαστίζεις. Σε θέλω.Δικιά μου πια.. Γονατίζω και σε υμνώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου