Κέρασμα | Αλέξανδρος Νασόπουλος

έδωσα καρέκλα στον πόνο  να κάτσει δίπλα μου και να τα πιούμε παρέα…..

-πονάει περισσότερο από μένα τώρα- ,
που να τον δείτε από μια μεριά να μην μπορεί να στεριώσει ,
να μην μπορεί να κάνει βήμα ,
να πιάνει αμήχανα το έρημο πρόσωπό του,
να έχει ξεχάσει σε ποιον ήθελε να πάει μετά,

μπορεί αυτόματα να αποφάσισε να πάει στον εαυτό του,

τον προειδοποίησα, αλλά επέμενε να κάτσει,

-αφού ήρθα, είπε κομπιασμένα, για σένα!

και τον αιφνιδίασα με την φιλοξενία μου…..