«Η αλήθεια δε λέγεται με όμορφα λόγια.
τα όμορφα λόγια δεν είναι αληθινά.»
Λάο Τσε
Τόσα υπουργεία
αμύνης
τόσα αμυντικά
οπλικά συστήματα
κι όμως
πήξαμε στον
πόλεμο.
Οι μπάτσοι από
την Αθήνα μέχρι το Σαιντ Λούις
δολοφονούν
δεκαπεντάχρονους
με τα αμυντικά
τους όπλα,
και οι
καραβανάδες -αμυνόμενοι πάντα-
για το καλό
ενός έθνους και μιας πατρίδας,
σφάζουν και
βιάζουν,
χιλιάδες
χιλιόμετρα μακριά από την πατρίδα τους.
Πάντα υπάρχει
μια καλή "δικαιολογία"
Πάντα κάποιος
"κάνει απλά τη δουλειά του"
Νοικοκυραίοι
κακομοιραίοι
εθισμένοι στην
ασφάλεια και τη σιγουριά της θεσούλας τους,
θέλουν πάντα να
κοιμούνται
με το φωτάκι
αναμμένο στο χολ.
Να είναι
σίγουροι για το σκοτάδι γύρω τους,
για τα μαύρα
μεσάνυχτα που τους τυλίγουν.
Φασίστες,
σταλινικοί και δημοκράτες όλων των αποχρώσεων
είναι το ίδιο
βρώμικοι όσο το σύστημα που τους εξέθρεψε,
γιατί όλα τα
συστήματα είναι διεφθαρμένα και βουτηγμένα στην υποκρισία,
κι όμως εμείς
υποκρινόμαστε πως τάχα δεν το βλέπουμε.
Το κοινό καλό
γεμίζει τσέπες
και τάφους
αιώνες τώρα,
αλλά εμείς ούτε
είδαμε ούτε ακούσαμε τίποτα.
Εμείς γράφουμε
ποιηματάκια
με τις όμορφες
ακίνδυνες λεξούλες μας.
Γιατί αν δεν το
κάναμε κι αυτό
τι ποιητές θα
ήμασταν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου