Ενοικιάζεται | Έβα Γκρην

Δε ξέρω αν έχω όρεξη να γράψω. Δε ξέρω καν αν έχω όρεξη για τούτο τον άγευστο καφέ και τούτο το τσιγάρο. Τσιγάρο δεύτερο της ημέρας. Γυρνάω σπίτι εξουθενωμένη από συνέντευξη για δουλειά. Τρεις σελίδες βιογραφικό. Πτυχίο. Μεταπτυχιακό. Δύο ξένες γλώσσες. Γνώσεις υπολογιστών. Πέντε πρακτικές - άμισθες/έμμισθες. Δεκαπέντε επιστημονικές δημοσιεύσεις. Ομιλία σε ακαδημαϊκό συνέδριο. Εθελοντισμός. Για να ακούσεις το "θα σας προσλάβουμε δύο έως τέσσερις μήνες δοκιμαστικά και φυσικά άμισθη και εάν μας κάνετε θα σας κρατήσουμε". Δε δηλώνω κομουνίστρια. Ποτέ δεν έχω υπάρξει. Πάντοτε στηλίτευα τον αφιονισμό με τα εκάστοτε πολιτικά κινήματα. Με την ιδιότητα του οικονομολόγου, ωστόσο, θα ήθελα να επικαλεστώ τον Μαρξ. "Το κεφάλαιο προϋποθέτει τη μισθωτή εργασία, η μισθωτή εργασία προϋποθέτει το κεφάλαιο. Το ένα προϋποθέτει το άλλο, το ένα παράγει το άλλο". 

Η αλήθεια είναι πως πάνε πολλά χρόνια από τότε που πρωτοδιάβασα Μαρξ και καμία εντύπωση δε μου είχε κάνει. Τα θεωρούσα δεδομένα και φυσικά τα όσα είχε πει έναν αιώνα πριν. Ωστόσο, η κατάσταση στις μέρες μας έχει πλέον ξεφύγει. Ακούω καθημερινά από πολιτευτές, οι οποίοι παπαγαλίζουν ατάκες ένεκα πολιτικών σκοπιμοτήτων, ότι η χώρα θα γίνει Βενεζουέλα, ότι θα έχουμε μισθούς Κίνας κ.ο.κ. Και κάθε φορά έπειτα από μία τέτοια άμισθη προσφορά εργασίας διερωτάμαι αν θα γίνουμε ή αν έχουμε ήδη γίνει. Το καθεστώς του άμισθου υπάλληλου έχει γίνει πλέον θεσμός, με αποτέλεσμα να διογκώνεται η συσσώρευση πλούτου στο κεφάλαιο και να επενδύεται σε δεύτερες, τρίτες, τέταρτες κατοικίες και ακριβά τετράτροχα. Σε τζακούζια, σούσια και τουαλέτες.

Το σπίτι δε με χωράει βγαίνω να πεταχτώ ως την τράπεζα να δω αν τυχαία έχει ξεμείνει τίποτα στο λογαριασμό. Φτάνω. Μηδενικό το υπόλοιπο. Στο δρόμο της επιστροφής, κοιτάζω μελαγχολικά τον άδειο δρόμο. Περπατάμε παράλληλα μόνο εγώ και μία ηλικιωμένη. Ο γκρίζος ουρανός αναδεικνύει κάθε ατέλεια τούτου του δρόμου φάντασμα. Δεξιά και αριστερά πεταμένα καταστήματα. Χτίσματα με αυτοκόλλητα ενοικιάζεται. Ναι, ενοικιάζεται μέσε μικροαστέ. Ενοικιάζεται. Γιατί όταν κράτησες τον πλούτο τον έκανες γη. Γιατί δεν δημιούργησες θέσεις εργασίας. Γιατί όταν αγοράζεις μπετά, μπετά θα σου απομείνουν. Η αγοραστική μας δύναμη, αντιστρόφως ανάλογη του πνευματικού μας κόσμου. Και όλη τούτη η βουή να φωνάζει στο κρανίο μου.

Σκέφτομαι το μεταπτυχιακό. Πρέπει να κάτσω να γράψω την διπλωματική. "Ελληνική ανταγωνιστικότητα". Σκέφτομαι τον τίτλο και γελάω με σπασμούς. Ύστερα φέρνω στο νου τον Τομά Πικετί. Τα έχει πει άλλος για μένα, πριν από μένα. Υπερδιόγκωση πλούτου και μεταβίβαση μέσω κληρονομικού καθεστώτος. Κι αν δεν είσαι στους τυχερούς πρέπει να πουλήσεις αξίες και ιδανικά για να επιβιώσεις. Για να επιβιώσεις. Για να ζήσεις με αξιοπρέπεια πρέπει να πουλήσεις την αξιοπρέπειά σου. Ειρωνικό; Ρεαλισμός. Ένας ωμός ρεαλισμός.

Τώρα θα πεις πως πάλι μιλάω εκ του ασφαλούς, πως τάχα όλα αυτά συμβαίνουν χρόνια, πως δε σου λέω κάτι καινούριο. Αλλά να, είναι που τούτο με πνίγει. Μου στερεί το δικαίωμα στο όνειρο και σε εκείνη τη ριμάδα την πίστη για την οποία σου μίλησα χθες. Πόσοι άραγε εκεί έξω να έχουν πουλήσει ιδανικά και αξίες; Πόσοι από δαύτους να κοιμούνται ήρεμα τα βράδια; Η βουλιμία μας για πλούτο, η γκιλοτίνα τούτου του κόσμου. Ανθρώπινο γένος. Άνθρωποι; Απογοήτευση.