Βιομηχανική νεκρανάσταση | Λίναμ Κεροτάνυ

Μόνο πες μου

απόψε ποιοι θα είμαστε.

Οι χτεσινοί ηθοποιοί πεθάνανε χθες.

Καιρός για φρέσκια ροή.

Τα μάτια μας ξερά κάθε μέρα , απ' την ίδια τη μέρα.

Τα χέρια μας λαμπυρίζουν ξερά χύσια.

Τα εντόσθια μας γλειμμένα από λυκίσκο.

Ας γίνουμε κάτι άλλο απόψε.

Γιατί δεν αντέχω να βγω αληθινός ξανά έξω.

Πες εσύ. Χτες είπα εγώ.

Ψάξε στο μυαλό σου ό,τι ποτέ σου έχεις δει.

Και πλέξε τα πιο ανόμοια.

Ας γίνουμε πόνος και άμμος.

Κρέας και αέρας ας γίνουμε.

Πιτυρίδα με ευτυχία. Απόψε.

Οροθετικός σε δωμάτιο γεμάτο συντρόφους γυμνούς.

Λουκούλιες στερήσεις.

και βραχιόλια σε μάτια.

                                                         Δικαίωμα στο θάνατο

                                                                 κι αναπόφευκτη ζωή.

Ανήθικοι ας γίνουμε.

Ανάποδα να γυρίσουμε τα σωστά και κάθε πέτρα.

και κάθε τι που μοιάζει δικό μας να ξεκοιλιάσουμε

να το δούμε από μέσα , αν είχαμε δίκιο.

Κι ύστερα ας βγούμε, 

Τι θα δουμε που θα μας φοβήσει..