Όταν τα γράμματα παίζουν | Νίκη Συρίγου

αναστεναγμοί, βογκητά
όχι ηδονής αλλά οδύνης
εντός όλα έχουν σπάσει ολοκληρωτικά
μόνη συντροφιά οι μνήμες και τα όνειρα
τείνω να σ’ αγγίξω αλλά χάνεσαι
τείνω να σ’ αγκαλιάσω αλλά γίνεσαι σκόνη
δεν είσαι εδώ
όλα είναι μια απ’ τα ίδια
σπασμοί
λυγμοί
άναρθρες κραυγές
πνιχτές φωνές
κλάματα γοερά
το κορμί σείεται
ριγεί
όχι απ’ την ηδονή μα απ’ την οδύνη

διότι έτσι έχουν τα πράγματα
όταν δυο απλά γράμματα κι ένας τόνος κάνουν τη διαφορά