Από νύχτα σε μέρα | Όμικρον Μι

Σε σκέφτομαι κι αυτό το βράδυ
η μορφή σου τριγυρνά στα ερείπια των αναμνήσεων μου
και η φωνή σου ψιθυρίζει «γιατί;» στο μυαλό μου.

Δεν αντέχω, πια, άλλο.
Πέρασε [και] αυτή η νύχτα.
Ξημερώνει, πάλι.
Άλλη μια μέρα να αυτοβασανίζομαι, μόνος, εδώ.

Πάει καιρός που δεν είμαι καλά.
Από νύχτα σε μέρα
και γω, πάλι, υποφέρω.

Μου λείπεις...