Γοδεφρίδος | Σελάνα Γραίκα

Μα δεν υπάρχει λοιπόν θεός;  Τι ανόητα που είναι όλα αυτά.

Τι άνοστα και πληκτικά! Τι φοβερά αδιάφορα. Εγώ πάντως,

Είμαι ανεύθυνος για όλα. Μπορώ να σας το πω με σιγουριά,

με μάρτυρες αξιόπιστους• πως δεν έπλασα εγώ τον κόσμο.

Άρα εγώ  δεν φταίω για τίποτα. Μπορείτε, λοιπόν, κατά

λογική κι απότρεπτη  συνέπεια να κρεμαστείτε όλοι σας

με ησυχία. Κανείς γι’ αυτό δεν θα σας κατηγορήσει.

Παρά μόνο ένας έκτακτος δημόσιος υπάλληλος, τελειόφοιτος

της θεολογικής σχολής, ο οποίος καπνίζει πολύ και πάσχει,

από χρόνια υπερτροφική αμυγδαλίτιδα.

Λόγω τιμής, σας λέγω, είμαι σοβαρός άνθρωπος εγώ, ξέρω

και πέντε γλώσσες- μην νομίζετε- και σε καμιά τους δεν ξέρω

να σωπαίνω. Είμαι δυνατός και στην ορθογραφία- έκανα

διορθωτής σε διάφορες εφημερίδες, διάβασα και βιβλία•

και είμαι και κακόψυχος και ανισόρροπος.

Το μόνο που με προβληματίζει είναι γιατί νυχτώνει• και είναι

τόσο πηχτή η νύχτα. Κι όμως είμαι βέβαιος πως δεν θα μ’ ανησυχούσε 

καθόλου, η μαθηματική ακρίβεια με την οποία νυχτώνει, αν μάθαινα

τον λόγο για τον οποίο το κάνει αυτό και είναι πηχτή η νύχτα.

Γιατί είναι μαύρη θα τόξερα και θα τόλεγα και σε σας, να το μάθετε•

να μην δώσετε ούτ’ ένα σέντσι. Έτσι δωρεάν θα σας τόλεγα. 

Και ίσως να μ’ ευγνωμονούσατε γιατί σας έδειξα αυτή την ευτυχία.

Θα την κλείσω λοιπόν, κι εγώ, την νύχτα με όλα τα σκοτάδια της•

θα την βάλω στο ράφι της. Εκεί είναι η θέση της, η θέση μου, 

η θέση όλων των φλύαρων και φωνακλάδων.

Και θα ξυπνώ τα πρωινά με βαρύ το κεφάλι, ίσως και άρρωστος,

έχοντας τόσα πράγματα να σκεφτώ: το γενικό καλό, την κοινωνική

πρόοδο, το νόημα της ζωής.

Και κάπου ανάμεσα στα βαρυσήμαντα θα καταριέμαι και θα βαρυγκωμώ

που έφυγε για την Μπεγγάζη- μήπως ήρθε και μου το κρύψατε;-

και θα βρίζω χυδαία, άλλωστε πλήξη δεν είναι να μιλά συνεχώς,

όμορφα και σωστά;

Θα κάθομαι να αγναντεύω το ζεστό αυλάκι  φωτός στο πάτωμα

του δωματίου, και να ξέρω πολλά για τις γυναίκες του περασμένου 

αιώνα• και νάμαι και ποιητής.

Στο διάολο λοιπόν η λογοτεχνία! Να χαθεί όλη η παραπάνω λογοτεχνία,

οι ψυχολογικές επιπλοκές, οι ασύλληπτες εκπορεύσεις της ποίησης,

τα ασάλευτα τρελά της ταξίδια, οι αόριστες και ανεξήγητες ανησυχίες,

τα τυραννικά ανύπαρκτα πράματα.

Προχωρώ λιγάκι ντροπαλός, αν το καλοσκεφτείτε,  μέσα στους δρόμους, 

αλλά επιτέλους στέκω εμπρός σε μια πόρτα, σα νάμουν στο σπίτι μου•

κι ύστερα βρίσκομαι ανάμεσα στα βιβλία• σας έχω ξεφύγει,

σα νάμουν νεκρός, και διαβάζω άλλον νεκρό.