Έμμα | Νικολένα Καλαϊτζάκη

Πέρασαν χειμώνες άδειοι, Έμμα

Που μας έκαναν πουλιά

Με καρδιά από μύες, αρτηρίες κι αίμα

Μας έμαθαν

τον πόνο του επίκαιρου και του περασμένου

Τι ωραία η αυγή!

Στον ουρανό διακρίνεται πίσω από τις κεραίες και τα μπετά του θανάτου

Μικρή ζωή, μικρή ζωή 

Μικρή και χαριτωμένη 

σαν παιδούλα

Που ανυπάκουη τρέχει

Στου κρεβατιού μας το στρώμα

και μας χαλάει τον ύπνο

Μέρες και νύχτες και μήνες και χρόνια

Στον χώρο του ατέρμονου εγώ,

Σε ένα κουτί από ρόδα θα σε κλείσω

Γιατί ϕοβάσαι

Έτσι που είσαι σαν κλωνάρι ϕτιαχτή

Γιατί η ϕτιαξιά σου και η ανάσα σου

Είναι πλασμένα από το άυλο, το ξένο και το ιδανικό του πειράματος.

Του πειράματος που σε πλάθει ο ζωγράϕος στον καμβά.

Μarc Chagall