Εγώ και εσύ καλή μου | Σοφία Ιττέ

Κάθεσαι απέναντι μου και δε μιλάς. Με κοιτάς ανέκφραστη… Τι άλλο θέλεις πια εμένα; Το βλέμμα σου γίνεται σκοτεινό… Με φοβίζει αυτό το σκοτάδι σου… Νιώθω να χάνομαι, να με τραβάει προς τα κάτωκαι να με κάνει να βυθίζομαι στην λύπη μου ακόμα περισσότερο… Μα γιατί σ΄αρέσει να με βλέπεις έτσι; Δες πόσο πολύ προσπαθώ και αγωνίζομαι για να με δημιουργήσω ξανά αφού εσύ με έκανες κομμάτια… Μη χαμογελάς ειρωνικά! 

Τι άλλο μπορείς να μου κάνεις; 

Πόσο μπορείς ακόμα άλλο να με πληγώσεις; 

Δε νομίζω ότι υπάρχει ΄΄και άλλο΄΄… Τα κατάφερες! Με έφτασεςστο μηδέν, στον πάτο… Δεν έχω να χάσω πλέον τίποτα… Να φοβάσαιαυτόν που δεν έχει να χάσει τίποτα! Τ΄ακούς; 

Μη μου γυρνάς την πλάτη σου, μιλάω! 

Ξέρεις ότι φοβάμαι το σκοτάδι σου, ξέρεις ότι φοβάμαι μη γίνεις ένα με εμένα, ξέρεις ότι φοβάμαι μη μου γίνεις συνήθεια και το εκμεταλλεύεσαι! Το χαίρεσαι! Το απολαμβάνεις! Δε θέλω να είσαι δίπλα μου, να κάθεσαι απέναντι μου με επικριτικό βλέμμα και να μου θυμίζεις τη θλίψη που έχω μέσα μου…

Όταν ήρθες είχα χάσει τη γη κάτω από τα πόδια μου, με αγκάλιασες και με έπεισες ότι έτσι θα είναι πλέον η ζωή μου: Εγώ μέσα στην αγκαλιά σου! Όμως δε μου μίλησες ποτέ για το σκοτάδι, για τη θλίψη, το πόνο, τα δάκρυα που έφερνες μαζί σου… Δεν έχεις τι να πεις, ε;

Να σου πω, λοιπόν, εγώ για όλες εκείνες τις στιγμές που προσπαθούσα να σε δικαιολογήσω και οι εικόνες σε διέψευδανπανηγυρικά. Να σου πω για όλα εκείνα τα γιατί που ποτέ δε μου απάντησες. Να σου πω για ολες τις εικόνες που μου έχουν μείνει και καθεμιά τους γίνεται όλο και πιο αιχμηρή καθώς περνάει ο ανελέητοςχρόνος. Να σου πω για τα δάκρυα που έπνιξα για να μην ξεφτιλιστώ, για τα λόγια που κατάπια για να μην ξεπέσω, για τους κόμπους που κύλησανστο λαιμό για να μη φωνάξω, για όλα αυτά που ποτέ δε θα μάθεις γιατίδε φαντάστηκες ότι ένας άνθρωπος ΄΄λίγος΄΄ σαν εμένα θα μπορούσε να πει και να νιώσει… Τι έγινε; Γιατί σκύβεις το κεφάλι τώρα; Ναι και φυσικά έγινα κομμάτια και υπάρχουν ακόμα πολλές στιγμές, πολλέςεικόνες που με πονάνε και νιώθω τη θλίψη να βγαίνει από μέσα μου αλλάνα σου πω και κάτι; Δε με φοβίζεις πλέον μοναξιά μου! Όπως και να με κοιτάς, όπως και να με χλευαζεις… Έφτασα στον πάτο καλή μου και ακόμα είμαι εδώ!