Κλείνω τα μάτια, περιπλανιέμαι στην ηρεμία του κορμιού και σε ξανασυναντάω! Τι καλά που ξανάρθες, είχες καιρό να έρθεις! Τώρα που είσαι εδώ δεν θα σε αφήσω να φύγεις. Είχες καιρό να φανείς, έχω πολλά να σου πω, πολλά δεν έγιναν όπως ήθελα, όπως τα είχαμε πει, όπως μου τα είχες δείξει!
Μου χαμογελάς και με πλησιάζεις, μου λες να μην ανησυχώ! Ποτέ δεν γίνονται όλα όπως τα θέλουμε λες. Άλλα είναι καλύτερα και άλλα πονάνε. Έτσι είναι τα όνειρα, σου δίνουν ελπίδες και σου δείχνουν ένα ιδεατό κόσμο. Η πραγματικότητα όμως μας απογοητεύει, μας κατσουφιάζει, μας κάνει να μουτρώνουμε και να χτυπάμε επιβλητικά τα πόδια μας κλαψουρίζοντας σαν μικρά παιδιά που τους έχουν πάρει το παιχνίδι! Παιχνίδι! Ρουλέτα για μικρά παιδιά! Αυτό είναι η ζωή. Και τα όνειρα είναι ο κρουπιέρης και εμείς; Εμείς είμαστε ο άπειρος τζογαδόρος.
Εμπιστευόμαστε την τύχη μας που άλλοτε μας χαμογελάει και άλλες φορές μας ρίχνει στα τάρταρα.. Εντάξει, εντάξει υπάρχει και η μέση λύση αλλά τα μέτρια είναι για μέτριους ανθρώπους και εμείς είμαστε μοναδικοί, ξεχωριστοί και τα θέλουμε όλα, για αυτό και κάποιες φορές χάνουμε και τα λίγα!
Δεν φταίμε εμείς μωρέ, εσύ φταις! Εσύ, όνειρο! Που μας δείχνεις τα καλύτερα και μας δίνεις ελπίδες! Και εμείς; Εμείς ζηλεύουμε και τα θέλουμε όλα! Για αυτό και πάμε χωρίς δεύτερη σκέψη "all in" . Όσα και να χάνουμε όμως πάντα η προσπάθεια και η διαδρομή αξίζει! Και το όνειρο; Το όνειρο είναι αυτό που αξίζει περισσότερο. Γιατί χωρίς αυτό θα ζούσαμε σε μια μίζερη πραγματικότητα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου