Οι άνθρωποι είναι η ευτυχία
και η θλίψη
ο πόνος
ο θυμός
η αγανάκτηση.
Χαμόγελα,
χρυσάφι θαμμένο στα σπλάχνα τάχα αγγέλων.
Κοστίζει,
είναι απρόσιτο τόσο
όσο το νερό που στάζει από την βρύση.
Το τριαντάφυλλο γέρνει
απ' τον αέρα μόνο,
ίσως να ξέρει πιο πολλά.
Ίσως και όχι.
Η παράδοση γράφει τα περιττά
κι εννοεί τα λίγα.
Θετικές επιστήμες αφορισμένες
εξαγνισμένες,
δεν μιλούν για κανένα θεό.
Λειτουργία.
Είμαστε οτιδήποτε άυλο μας ορίζει,
οι πράξεις μας φθορίζοντα σήματα
βαμμένα με αίμα
δείχνουν την έξοδο κινδύνου.
Οι σκέψεις μας χαραγμένες στο χώμα
ουρλιάζοντας μέσα από όνειρα
πασχίζουν να μας υπενθυμίσουν
πως είναι η ζωή μας
που είναι ακόμα εδώ.
Ξύπνησα
και σίγουρα πάλι θα ξεχαστώ,
η μνήμη μου με εξουθενώνει-
νομίζοντας πως είμαι ώριμη κιόλας
βυθισμένη στην μιζέρια μου
και σ' όλα αυτά που θα 'θελα να είμαι
και δεν είμαι,
θα απαρνηθώ την ευτυχία των ανθρώπων
που μου χαρίστηκε απλόχερα.
Μα δεν το γνωρίζω ακόμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου