"Πάνω σε παλιές σκέψεις" | Tάσος Μαλεσιάδας

Τις νύχτες, ένα όνειρο λάμπει στο στερέωμα,

πιο πολύ και από το ίδιο το φεγγάρι.

Ένα παλιό μεταξένιο όνειρο,

αφημένο στην πιο ξεχασμένη θλίψη.

Λοιπόν, μέτρα τις νύχτες που άγγιξες τ' όνειρο

μέτρα τις νύχτες που είδες το φεγγάρι,

μέσα απ'τις μικρές αμυχές

και τις τρίλιες των παλιών ξένων σπιτιών

και αν μπορείς, όλα τα δωμάτια 

που έκανες να ξαπλώσεις πάλι μέτρα.

Έφθασες θεωρώ σε μια ευθεία

που η σκέψη σου υπονομεύει το μυαλό σου

και τα όνειρα, σα ξεφτισμένοι σελιδοδείκτες

μέσ' στη στάχτη.

Τόσο αχρείαστα, όπως μια ομπρέλα

την ώρα που η λησμονιά αγκαλιάζει

σα βροχή τα μαλλιά σου.

Ίσως αυτά όλα να σου φαίνονται αλλόκοτα,

ποιητικά και απροσάρμοστα.

Και τι είναι η Ποίηση,

αν όχι όλα τα συγκεχυμένα 

αποσπάσματα μιας ζωής

που δεν μας άφησαν να ζήσουμε ;