"Καλοκαίρι. Το στοιχείο που ζητήσατε δεν βρέθηκε". | Μαρία Βασιλάκη

Και κάπως έτσι, φτάσαμε αισίως στα μέσα του καλοκαιριού, Ιούλης μήνας. Έξω ο ήλιος να καίει αμείληκτα κάθε αντιρρησία, η θάλασσα να μοιάζει με ανάσα δροσιάς κι εσύ να λείπεις. Η καλοκαιρινή μας ιστορία που ακόμη δεν γράφτηκε, ψάχνει για λέξεις, αναζητά συναισθήματα, μια ψευδαίσθηση πως είμαστε μαζί κάθε μέρα.

Γιατί σκέψου, πόσο ωραία θα ήταν να κάναμε παρέα μακροβούτια σαν μικρά παιδιά. Να στήναμε παιχνίδια στην άμμο, να βρίσκαμε κοχύλια-τους προσωπικούς μας θησαυρούς-, να τρέχαμε ανέμελοι στις ακρογιαλιές. Να πειραζόμασταν και να κοιτούσαμε αγκαλιά το ηλιοβασίλεμα.

Αν ξεχάσω όμως την απουσία σου και την αφόρητη ζέστη, κατά τ'άλλα το καλοκαίρι  δεν είναι και τόσο άσχημο. Γιατί συνεπάγεται άπλετο χρόνο. Να κάνεις το οτιδήποτε. Μια ευκαιρία που μπορείς να αδράξεις για αυτοβελτίωση. Σωματική, πνευματική, ψυχική. Να τα βρεις με σένα,να σε αφουγκραστείς. Μπορείς ακόμη να διαβάσεις πολύ, να ανοίξουν οι ορίζοντές σου, να δουλέψεις για να μαζέψεις χρήματα, να ακούσεις ωραίες ιστορίες αν ανοίξεις τα αυτιά σου,να γευτείς νέα πράγματα, να μυρίσεις, να βουτήξεις στα άδυτα του εαυτού σου.

Η νόρμα του καλοκαιριού επιτάσσει διακοπές,πάρτυ, παραλίες και μία ανέμελη διάθεση. Συνοδεύεται δε από μία τάση επίδειξης και αυτοπροβολής. Τόσο σε θέματα υλικά όσο και σε θέματα εμφανισιακά. Πασχίζουμε να κρύψουμε τις ανασφάλειές μας. Πώς; Mε τα χρήματα, την δόξα και την ματαιοδοξία γενικότερα. Ένας τρόπος ζωής που κραυγάζει από μακριά επίδειξη. Για να συντηρηθεί η βιτρίνα προβάλλεται όλη αυτή η γκλαμουριά σε νησιά τύπου Μυκόνου και πολλών άλλων. Τόσος χαμένος χρόνος.  Κι όμως αυτό θεωρείται «ζωή».Μα τι ψευδαίσθηση.

Στην παραλία οι κοπέλες προβάλλουν τη γυμναστική που έκαναν όλο το χειμώνα τόσο έντονα που διαγωνίζονται για το ποια φορά το καλύτερο μαγιό, ποια έχει τους πιο γραμμωμένους κοιλιακούς, ποια είναι η πιο σταρ τελοσπάντων. Δεν λέω πως είναι κακό να φωτογραφίζεσαι και να νιώθεις καλά με σένα αλλά με ένα μέτρο ρε πουλάκι μου. Το ίδιο ισχύει και για τους άντρες βέβαια με τις διαστάσεις μοντέλων που αν τύχει και διαφέρεις λίγο από αυτούς  σε σνομπάρουν τόσο  πολύ που στο τέλος νιώθεις παρείσακτος. Ανθρώπινα μάτια-μεζούρες πνιγμένα από προσωπικά κόμπλεξ και ανασφάλειες. Νεόπλουτοι άνθρωποι που έχουν αναδείξει την αυτοπροβολή σε επάγγελμα. Που πέρα απ'την εικόνα τους και τη ζωάρα τους δεν έχουν πετύχει τίποτα άλλο το αξιοσημείωτο.  Όχι, όχι τίποτα απ'αυτά δεν αντιπροσωπεύει το δικό μου καλοκαίρι.

Καλοκαίρι για μένα είναι ένα ζευγάρι χέρια που θα σε κρατήσουν, μια αληθινή αγκαλιά που θα σε σφίξει και θα κοντεύεις να σκάσεις.  Η ξεγνοιασιά, η αθωότητα, το φλερτ.  Ο καλοκαιρινός ήλιος, το ψάθινο καπέλο μου, τα μαλλιά μου γεμάτα αλάτι, η πετσέτα που  με τυλίγεις για να μη κρυώσω αμέσως μόλις βγω από τη θάλασσα. Τίποτα δήθεν μόνο μικρές και πολύτιμες στιγμές.  Το άρωμα καρύδας του αντηλιακού, μια ερημική παραλία, το ηλιοβασίλεμα. Να ξαπλώνεις σε μία αιώρα. Να λιάζεσαι ασταμάτητα.  Να πίνεις κοκτέιλ και μπύρες με την παρέα σου. Να γελάς και να κάνεις βουτιές. Nα προσπαθώ να σε βυθίσω στο νερό. Και μετά να με φιλάς. Και να μου λες ότι με αγαπάς. Να βλέπεις την καλοκαιρινή πανσέληνο και το κύμα να σκάει απαλά δίπλα σου. Και να ξαπλώνεις μαζί του στην άμμο. Να μην σε νοιάζει τίποτα. Τα πάντα να αργοσβήνουν γύρω σας, να αργοπεθαίνει καθετί μέτριο.Η στιγμή αυτή να καταγράφεται για πάντα και να αποτελεί το φυλακτό σας. Αυτή έχει σημασία. Μη σε νοιάζει το μετά. Απολαμβάνω τα απλά πράγματα. Τίποτα ασυνήθιστο μήτε εκκεντρικό. Αλήθεια, θέλεις να γίνεις το καλοκαίρι μου;