Οι έκπτωτοι πάντα νικούν
Το γράφουν τα βιβλία και οι μαυροπίνακες
Πέφτουν και φεύγουν και τσακίζονται
γυμνοί στα στενοσόκακα των πόλεων
Δίχως τροφή και δίχως πείνα οι έκπτωτοι
Σιχάθηκαν τις γλώσσες τους να χώνουν σε κουφάρια
Κι έτσι όλο πέφτουν
και φεύγουν προς τα πάνω, από ψηλά
Μα κάποτε απ' τα αναίσχυντα
κι αδιάκοπα γαμήσια τ' ουρανού
έρχονται και ζαρώνουν και στεγνώνουν
Και θυμούνται
Γρήγορα αλλάζουν σε παλιούς χαρταετούς, τότε
κι αποκοιμιούνται στα κλαδιά των νεραντζιών
Ναι ρε μαλάκα, στα κλαδιά των νεραντζιών
Οι έκπτωτοι λοιπόν, πάντα νικούν
Και το πρωί, χαμένοι πια πέρα για πέρα
Κατεβαίνουν απ' τα δέντρα και ζυγίζουν λιγότερο
Διακριτικά γλύφουν τα χείλη τους
Διακριτικά ξεκινούν για την κάβα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου