Μα πόσες φορεσιές αλλάζει στα μάτια σου ο χρόνος
για να μην σε γνωρίζω,
πόσα πουκάμισα φιδιών και λέπια
κρέμονται από το δέρμα σου
να ξεγελάσουν την αφή μου,
τι άρωμα αγγελικής σκορπάς
για να ξεχάσω τ' όνομά σου,
και πόσο μαύρο είναι το μελάνι των χειλιών σου
που μου χύνεις μες στο στόμα
αντί για αίμα.
Τι κρίμα.
Ό,τι κι αν εφεύρεις
Μ' όποιον κι αν συμμαχήσεις
Έχω ανιχνευτή χρυσού.
Θα σε ξεθάψει κάτω απ' τα μπακίρια,
θα σε βρει.
Θα σε βρω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου