Για την ριμάδα την αλλαγή, την ανεξαρτησία κείτομαι στα χώματα και ζωγραφίζω γαλαξίες με την ανάσα μου.
Καυτή και απαλλοτριωμένη από τις φάμπρικες της ελευθερίας σχηματίζει έναν κύκλο, έναν μεγάλο καφέ κύκλο.
Μη σπας το κεφάλι σου, πότε ένα σχήμα είχε αρχή, μέση και τέλος; Τα κουτορνίθια μάλλον λανθασμένα σου τα είχαν πληροφορήσει.
Η ελευθερία δεν έχει αρχή μέση και τέλος.
Η ελευθερία είναι η συνιστώσα του απείρου. Η συνιστώσα της αγάπης, του πλανήτη, της ψυχής, των εγκόσμιων καμπανών.
Η ελευθερία είναι ένας μέγας ατέρμονος κύκλος. Λαθραία και βρώμικη με γυάλινα μάτια και πλεχτή καρδιά.
Βάλε της φωτιά και αυτή θα σου πετάξει φεγγαρόπετρες.
Φεγγαρόπετρες που σεληνιάζουν και αντανακλούν σε όλο τον ωκεανό αλμυρά δάκρυα αποδέσμευσης.
Η ελευθερία είναι ένας μεγάλος καφέ κύκλος δίχως αρχή μέση και τέλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου