Τσαρλς | Νικολένα Καλα'ι'τζάκη

Κι όμως υπάρχουν έρωτες Τσαρλς
Που σου θυμίζουν πώς είναι να ζεις
Και να χορεύεις
Σε αόρατα πλήκτρα από πιάνο

Μετέωρα

Κι εμείς·

Τα βράδια όταν η πόλη κοιμάται
Στα θλιμμένα πορνεία της
Ριγόπλεχτη κι αγκαλιασμένη
σε φάση rem
Αθώα μητέρα
για τους ζητιάνους της
Το γάλα που χύνεται
Έχει γεύση από βρεγμένα χαρτόκουτα

Ξεπροβάλλει η Άννυ
Με φακούς στα μάτια

Πρισματικά αντιφεγγίσματα που κάνει η σκέψη
Όταν ορίζεται σε στίχους

Βρυχάται

σε μωρού πλακούντα

Που δεν έχει ακόμα γεννηθεί

-Από ήχος

μένει ο χτύπος της γραφομηχανής

ικέτης χρόνος

σε βιβλία χάρτινα

Η συνομιλία μας

και το γυμνό σου σώμα

στοιβαγμένο 

σε μαβιά τυπογραφεία

 ποιητάδων

Περιοχή συνημμένων