Κοινός μας εχθρός | Λίναμ Κεροτάνυ

Κοινός μας εχθρός
Είναι ο ίδιος μας ο εαυτός, γυμνός
Χωρίς το φως , τα ψεύτικα χαμόγελα , τα λόγια τα ξένα.

Ό,τι εσύ κάνω κι εγώ αλλά με κάποιο άλλο τρόπο
δεν είμαι καλύτερος σου,
και προσπαθώ να σου δείξω πως για μένα και για σένα είναι

 ένας και

Κοινός ο εχθρός

σε κάθε τρομοκρατική επίθεση κλαις και χτυπιέσαι,
ύστερα τρως,
κι αφού πρώτα το σκεφτείς διαλέγεις ποιος θα ‘ν ο εχθρός
Παράλυτος,
ο λογισμός σου όταν ζητάς για λύτρωση ένοπλες εκδικήσεις
ξέρεις να ‘σαι σκληρός όταν τα θύματα που θες δεν είναι πιο κοντά σου απ’ τις ειδήσεις.

Άνθρωπε που λες πως έχεις δίκιο
σκέφτηκες ποτέ σου τα υπόλοιπα έξι δις;
Όλοι αυτοί λεν έχουν δίκιο,
με απόψεις αντίθετες απ’ ό,τι εσύ ποθείς.

Πες μου ποιος είναι σωστότερος,
αυτός που θέλει να χυθεί κόκκινο αίμα;
ή ο αντίπαλος που θέλει να χυθεί αίμα ερυθρό;

Κοινός ο εχθρός

Αυτό το φίδι που ’χει πόδια και φιλοξενείς στο μέσα,
είν’ αυτός
 που μεγαλώσατε μαζί στο ίδιο κορμί, στο ίδιο ψέμα
Αμόρφωτος
και με τα όπλα φίλος γιατί αυτά δε δέχονται αντιρρήσεις.
Είσαι αυτός
 που σκοτώνει και γιουχάρεις στις ειδήσεις.

Όσο διψάς για απαντήσεις,
το μυαλό σου θ ‘αναπνέει μόνο καθαρό αέρα
κι αν για αίμα μιλήσεις
θα’σαι ο πρώτος που δε θα ζει να δει τον ήλιο άλλη μια μερα.