Άντε λοιπόν κρεμμύδι μου,
γδύσου.
Να σε δω να ξεφλουδίζεις τα κομματάκια σου
τώρα, τώρα που σ' έχω εδώ
μπροστά μου στον καθρέφτη.
Όπως τόσο καλά κάνεις με τον κόσμο.
"Τι γελάς; Σε λίγο θα κλαις."
Με τα μάτια ανοιχτά
αλά κουρδιστό Κιούμπρικ πορτοκάλί
σε ξορκίζω,
μη με ταΐζεις άλλα φρέσκα γάλατα,
με ψυχοτρόπα μπαλώματα
και γκαβομάρα Ομηρική στα αδιέξοδα.
Μέσα στην ντουλάπα σου την παλιά,
κλειδωμένος,
πίνοντας τα πιο βρώμικα ζουμιά των φόβων σου
θα δεις,
φτιάχνεις την καλύτερη γρανίτα ιλίγγου
στα βαλσαμωμένα σου γνώθι Σ' αυτόν.
Κι όσο κατρακυλάνε τα δάκρυα,
τόσο να ανεβαίνεις γλυκόπικρα
την σκάλα σου με πατερίτσες.
Στο τέλος του πάρτι έχει δώρο πατίνια.
Έτσι για να ρολάρεις καλύτερα στην σπασμένη κλεψύδρα.
Φόρεσε και το τρύπιο αλεξίπτωτο. Έχει κρύο σήμερα.
Τα δέντρα πιό κάτω από τις προσδοκίες
διασταυρώνονται ύπουλα με τις απογοητεύσεις.
Ξεριζώνονται προσφέροντας,
-χαμογέλα ρε-
μια κάποια ασφάλεια στην προσγείωση.
Ίσως και όχι. Κρύωσες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου