"Ο Γκρέγκορ Σαμσα είναι νεκρός" - Chris Tofer

Του χαμογέλασε με μια συγκρατημένη οικειότητα και του έδωσε το εισιτήριο. Τα μάτια της ήταν υγρά και τα χείλη της σαρκώδη. Τα μαλλιά της ξεπλυμένα ξανθά και τα στήθη της κάπως πεσμένα.  Κάποτε θα έμοιαζε με στάρλετ του σινεμά. Αυτός, είχε καιρό να βρεθεί με γυναίκα. Τα ακανόνιστα μαλλιά του , τα απεριποίητα γένια του και η ανάσα του που μύριζε καπνό και φθηνό ουίσκι, φαίνεται πώς απωθούσαν τις γυναίκες. Μπήκε στην άδεια αίθουσα και σαν υπνωτισμένος προχώρησε προς την μέση της ,διαλέγοντας ,σαν στην τύχη, μια θέση. Πέρα από την ασημένια λωρίδα που έπεφτε από τη μηχανή προβολής πάνω στο λευκό πανί, όλα τα άλλα φώτα ήταν σβηστά. Έπαιζε μια ταινία με τον Μπόγκαρτ. Ο κλιματισμός ήταν στο πολύ δυνατό και ήταν σχεδόν αφόρητος. Άρχισε να τρίβει το ένα του μπράτσο με το άλλο, μπας και ζεσταθεί. Τίποτα. Ξάπλωσε αναπαυτικά προς τα πίσω και ξεκούμπωσε το φερμουάρ του παντελονιού του. Τον έβγαλε έξω και άρχισε να μαλακίζεται, βλέποντας  τις γάμπες της Λωραίν Μπακώλ. Πρώτα άρχισε αργά και ύστερα πιο γρήγορα και πιο γρήγορα. Έκλεισε τα μάτια του και τέντωσε τα κάτω άκρα του, πνίγοντας ένα ηδονικό μουγκρητό πίσω από τα δόντια του. Σε λίγο το αριστερό του χέρι ήταν υγρό και κολλώδες. Είχε ζεσταθεί, έστω και για λίγο. Η ταινία έκανε διάλειμμα. Η τουαλέτα μύριζε σκατά και χλωρίνη. Δεν ήξερε τι τον αναγούλιαζε περισσότερο. Την ώρα που κατουρούσε , πρόσεξε με την άκρη του ματιού του ένα αναποδογυρισμένο μαμούνι που αργοσάλευε τα πόδια του, παλεύοντας με το θάνατο, μέχρι που κάποια στιγμή ακινητοποιήθηκε. –Ο Γκρέγκορ Σάμσα είναι νεκρός, σκέφτηκε, και τράβηξε το καζανάκι. Κάγχασε παρακολουθώντας την περιδίνηση του νερού που, μόλις μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, είχε αντικαταστήσει το κάτουρό του. Αναλογίστηκε τότε ένα σύγχρονο Χριστό να μετατρέπει το νερό σε κρασί και του φάνηκε γελοίος και ξεπερασμένος. Ξέπλυνε τα χέρια του με το λιγοστό σαπούνι που υπήρχε μέσα στη φιάλη και έπειτα τα έβαλε κάτω από τον στεγνωτήρα να στεγνώσουν. Τζίφος. Δε λειτουργούσε. Σκουπίστηκε πάνω στο παντελόνι του. Η ταινία είχε ξαναρχίσει. Δεν ήταν κι’ άσχημη. Μισή ώρα αργότερα χαιρέτησε την γυναίκα με τα εισιτήρια και βγήκε έξω στο δρόμο. –Άλλη μια νύχτα πέρασε, σκέφτηκε, και συνέχισε το ταξίδι του στην άκρη της νύχτας.

Φωτογραφία: Amedeo Modigliani, Akt auf Sofa Almaiisa