Εμπνευσμένο | Γωγώ Λιανού

Άκου τώρα κάτι για τα ηλιοβασιλέματα που λες και εσύ.

Δεν έχουν καμία αξία για μένα,

αν δεν τα βλέπω μέσα απ'τα μάτια σου.

Δεν με συγκινούν και ούτε με εντυπωσιάζουν τα χρώματά τους.

Και άκου τι εγώ έκανα για πάρτυ σου.

Φίλησα αρκετά χείλη,παλεύοντας να ξεχάσω τα δικά σου.

Έχασα τόσα και τόσα βράδια.

Με δάκρυα,με αλκοόλ,με μεγάλες παρέες,με τη μουσική σου,

στο τέρμα.

Με δάκρυα,με αλκοόλ,με μεγάλες παρέες...

Με τη μουσική σου στο τέρμα.

Και άκου να δεις εγώ πως πολεμάω.

Δεν βρίσκω τρόπους.

Αποκλείω το ενδεχόμενο να ερωτευτώ.

Και μερικές φορές τη μισώ αυτή την πόλη.

Δεν ψάχνω λέξεις για να συγκινήσω κανέναν.

Δεν έχω λόγους μοναδικούς.

Και ναι ξέρω.Θα τελειώσει.

Ε μάθε λοιπόν ότι δεκάρα δεν δίνω.

Και ότι θέλει ας κάνει.

Μα καμιά φορά,φοβάμαι.

Και ζητώ να γυρίσεις να με σταματήσεις.

Ή εσύ ή κανένας.

Καμιά φορά τα ηλιοβασιλέματα παίρνουν φωτιά στη θύμηση σου.

Δεν θα τελειώσω έτσι.

Άκου εγώ τι έκανα για πάρτυ σου.

Έσφιγγα τόσο δυνατά τα δόντια,μη φωνάξω το όνομά σου.

Έκλαψα περίεργα.Με ένα τρόπο αλλιώτικο.

Και φρόντισα να μη κρατήσω κανενός το χέρι πάνω από 10'.

Και έμαθα να τη βγάζω μόνη.

Και έμαθα να μη σου λέω τίποτα.

Να κρατιέμαι. Και τώρα ακόμη που...

Ούτε ξέρω με ποιες λέξεις να τελειώσω αυτή τη φράση.

Ξαπλώνω ήρεμα και άλλοτε δυνατά.

Να σε τινάξω από μέσα μου.

Κοίτα,αν αλλάξω κάποιες λέξεις σ'αυτό το κείμενο,δεν θα καταλάβεις πως μιλώ για σένα.

Όμως, πες μου.

Έχει καμιά σημασία να κρατηθώ;

Τώρα στο τέλος,πες μου,έχει καμιά σημασία;