Ας υπάρχεις το λοιπόν
στα μάτια των ανθρώπων
ως ο ασκότεινος και λατρευτός
σπόρος, ελεύθερος και πλάνος κλέφτης.
Κι εμείς, που αγαπάμε τους νεκρούς
σα λήθαργος μας έρχεσαι- σε ύπνο
για να συνομιλούμε,
φαντασίας περίσσιας και σάρκα χωρίς.
Χαρούμενη που δείχνεις ύπαρξη
της Κύπρου κόρη, εσυ
προς την ενσάρκωσή σου
γιατί λες, είναι ανόητο
να μην γευτείς τον έρωτα, τα χάδια.
Είμαι άχρηστη εγώ, που σου μιλάω τώρα!
Ο κόσμος είναι μικρός.
Ξεστήθωτος και τραγικός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου