Θα ‘ταν η δύση πιο λαμπερή
θα ‘μοιαζε σαν το λιωμένο κερί
άμα τα μάτια σου ,αυτά τα συμβάντα
κοίταζαν πάντα
εμένα
βαθιά
και ψάχναν στα χάδια ,τα χέρια σου, μάτια
να δούνε τον κόσμο από άλλα χωράφια
όχι δικά τους
μα ούτε και ξένα
γιατί έχεις εσένα
αν είσαι με μένα.
πλεον σταυροπόδι
κοιμάμαι τα βράδια
σφήνωσα εκεί , στη στάση ευφράδεια
στη στάση σοφός
εκεί π αυτός
όταν κουράζεται
νιώθει μικρός
δε θα ξανάπιω
ούτε καπνίσω
κι ούτε θα βρίζω
από δω και μπρος
θ’ αφήσω πίσω το χρώμα το γκρίζο
θα γίνω εύθυμος μα και χοντρός
Κάτω απ’ το βλέμμα σου είναι η ψυχή σου
κάτω απ’ το λίπος σ είν’ το κορμί σου
μέσα στα πάθη σου η λύτρωση σου
αν το πιστέψεις
άντε γαμήσου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου