Άτιτλο - Ανώνυμο

Κάθεται στο ύψωμα

κοιτάζει το δρόμο με άδειο βλέμμα

παρατηρεί τους ανθρώπους

κανείς δεν φαίνεται να την προσέχει 

επειδή κανείς δεν κάνει τον κόπο να κοιτάξει ψηλά

απλώς κάθεται στο ύψωμα

και αναρωτιέται..

"μα κανείς τους δεν έχει την ανάγκη να ανασηκώσει το βλέμμα του για να δει τον ουρανό;

να νοιώσει την απεραντοσύνη του..

αυτή η μαγεία του νυχτερινού ουρανού δεν συγκρίνεται ρε γαμώτο

δεν μπορούν να το δουν αυτοί οι ανθρωπάκοι που περπατούν βιαστικοί με βλοσυρά πρόσωπα..;"

ίσως να τους τρομάζει αυτό το χάος που σε γεμίζει σαν παρατηρήσεις λίγο τον ουρανό.. 

η να είναι ήδη γεμάτοι από την κενότητα τους και να μην χωράει κάτι άλλο..

"μα προσέχουν μόνο μπροστά τους..

να φτάσουν εκεί που πρέπει να φτάσουν και όλα τ' άλλα τους είναι απλώς αδιάφορα

μα ο δρόμος είναι η ουσία! "