Πηνελόπη - Ανδρέας Κιτσικίδης

τα κορμιά είναι φασιστικά στην έξαρση τους και εσύ μου μιλάς για δημοκρατίες

ξέρω πως φωνασκείς και επιθυμείς το ακατόρθωτο

ξέρω πως πάντα ελπίζεις και προσπαθείς να με αγαπήσεις,να σκάψεις και να πληγώσεις τα οστά σου που λάμπουν στο σκοτάδι λες και αφήνουν σήμα για το επόμενο βραδυνό σου γεύμα

ούτε ξέρω από πολιτικές θεωρίες ούτε και θα μάθω

η ρουτίνα και η πλήξη είναι τα δώρα που παίρνω κάθε μέρα

δεν πρέπει να έχω παράπονο

ο έρωτας με κερνάει

είναι γενναιόδωρος

πίκρες

δυστυχίες

και η μάνα μου να δουλεύει σαν να μην υπάρχει αύριο

δεν υπάρχει αύριο

αύριο

δεν θα υπάρχω ούτε εγώ

ούτε εσύ

πρώτα θα χαθείς από τη ζωή μου

θα εξαυλωθείς

κάποιος είπε ότι θα ξαναέρθεις

και όχι

δεν σε θέλω

προτιμώ

να συνεχίσω να κουβαλώ το πτώμα του πατέρα μου και να καταπίνω κληρονομικό καρκίνο άσός ιντερνάσιοναλ

και να φοβερίζω τον εαυτό μου

από το να σε περιμένω

δεν είμαι η Πηνελόπη

δεν μπορώ να γίνω

συγγνώμη

έχω μια ζωή

που είναι

κοινή

αλλά είναι

η

μόνη

που έχω

CDH Photography