Αύριο - Παναγιώτα Καλογεράκου

Τώρα πια όταν χωρίζουμε 

Δεν με αποχαιρετάς.

Είναι ενδεείς οι λέξεις σου. 

Oι κάλπικες ανάσες τους 

Δεν φθάνουν να πληρώσουν 

Την απουσία .

Μου νεύεις απλά,

Σαν να με ντύνεις 

Με τα τρύπια μανίκια 

Ενός πολυκαιρισμένου 

Παλτού αβεβαιότητας.

«Κάνει ψύχρα έξω;»

«Θα ξανάρθεις;»

«Ίσως αύριο.»

Αύριο.

Αέναη ασάφεια του σήμερα .

Αύριο .

Αιώνια απόδειξη του χθές .

Θα περιμένω ...