Το πείραμα - της Voz Silente

Με ανείπωτη ικανοποίηση ατένιζε την παταγώδη αποτυχία της ζωής που επέλεξε ως πείραμα να γευτεί. Με στερνή επίγνωση και γνώση. Το πείραμα πέτυχε, έζησε ως άλλη, σαν σε άλλο σώμα ή σαν άλλη ψυχή σε σώμα κατά γενική ομολογία κοινό. Μπορεί να βάφτισε ως δοκιμή για το ξένο την άστοχη επιλογή, εκείνη που κόστισε και κούρασε. Μπορεί απλώς να έπαιξε πρώτη ένα ρόλο που δεν είχε αποσαφηνίσει πώς θα διαμόρφωνε στο σενάριο που πότε δεν θα έγραφε, η αιωνία περιέργεια για το διαφορετικό, η εναλλαγή, το μασκάρεμα, το χάσιμο, η επανεφερεση, η πλέον συνειδητοποιημενη επάνοδος στις ξεχασμένες αλήθειες, τις θεμελιώδεις εκείνες του είναι της.
Κι ας έπαψε να είναι για λίγο.
Εθελουσία έξοδος από την ασφάλεια των δοκιμασμένων δυνατοτήτων σε μια μόνο εκδοχή των άπειρων πραγματικοτητων που της κληρώθηκαν.
Ευτυχία να είσαι αυτό που αξίζεις, αυτό που κουβαλάς στους πιο αδυσώπητους φόβους της ψυχής σου.
Δεν το ξέρει με σιγουριά, δεν θα μπορούσε να το μαντέψει. Μόνο να το αφουγκραστεί. Γι αυτό το έζησε, για να το κατακτήσει, να το αγκαλιάσει, να το περιθάλψει με την πιο πραγματική υπόσταση του.
Και τώρα, λίγο περισσότερο κατακερματισμενη, πιο ολοκληρωτικά κενή, αφήνεται να επανιδρύσει το σώμα ως ναό, το πνεύμα ως αγέρωχο προστάτη, την καρδιά ως αδιαφιλονίκητο αφέντη και καθοδηγητή.
Με μια βαθιά ανάσα, συνεσταλμενη συγκράτηση και ψυχή καθάρια, ανοίγεται στα νέα λάθη που θα φέρουν τον παράδεισο μια σπιθαμή πιο κοντά.