Ο φλοιός σε αυτό που ονομάζουμε πλανήτης Γη, αν τον δεις διαμέσου της οπτικής γωνίας που εκπορεύεται από το υπερεγώ ενός παιδιού, το οποίο ζωγραφίζει με νερομπογιές σε χαρτί ακουαρέλας, χρωματιστά σχήματα ακαθόριστα με γραμμές τεθλασμένες, ή ενός τρελού που πιάνει με τ‘ ακροδάκτυλά του ένα σύννεφο από κηροζίνη για να το κάνει μαξιλάρι κάτω απ‘ το προσκέφαλό του, στο στενό κρεβάτι του ιδρύματος που τον κατέταξε το άμεσο περιβάλλον του να ζήσει, ή πολύ περισσότερο, με την ιδιότητα ενός πάνσοφου κλειδοκράτορα της απεριόριστης, απύθμενης αλήθειας, τότε και μόνο τότε θα μπορείς να διακρίνεις πως ο φλοιός αυτός είναι κατασκευασμένος από ένα οστρακοειδή περίβλημα που κλείνει μ‘ ένα σφαιρικό σχήμα που αιωρείται στο εξωδιάστημα. Μέσα στον πυρήνα του, μπορείς ξεκάθαρα να διακρίνεις την ύπαρξη της καρδιάς ενός μαρουλιού, -η δυσκολία έγκειται στο ν‘ ανοίξεις το όστρακο και όχι τον πυρήνα του-, ενός μαρουλιού εμπλουτισμένου από καυτή λάβα και φωτιά αρχέγονη και υπερ-αιωνόβια.
Μετά υπάρχει το φάσμα της στρατόσφαιρας. Ένα διαφανές πέπλο που χρησιμοποιείται σε γάμους αλλά και σε κηδείες εξεχουσών προσωπικοτήτων που σπατάλησαν τις ζωές τους στον αγώνα του αγαπημένου τους παιχνιδιού "ΠΕΣΕ ΝΑ ΣΕ ΠΑΤΩ ΝΑ ΑΝΕΒΩ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ". Οι διαστάσεις που αποτελούν το πέπλο αυτό, είναι ακαθόριστες μιας κι έχει την ιδιότητα του πλαστικοποιημένου και εναλλασσόμενου Υπερίωνα και του απροσχηματοποιημένου μηδέν δια του πηλίκου του σχηματοποιημένου ενός.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUrZbsZg7ztliDH84B0xUL8tNvjhRjFSzXbroq9fplC8C5a9Pj2uKAHm3jU_VhiGdvnBYjquP-M_51kSMOcZxRm2yPK22kM7TNkkvW72EGJyNW3GzUi4hK5i0PMPV70i6d3Niv_nM-dTjk/s200/baum-2.jpg)
* Το παραπάνω κείμενο αποτελεί τις τρεις πρώτες παραγράφους ενός τετρασέλιδου αφηγήματος που η γραφή του τέλειωσε μόλις πριν τρεις ημέρες, γραμμένο ως επί το πλείστoν πάνω στην λεγόμενη αυτόματη γραφή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου