Άτιτλο - Νανδέος Γ.Χ

Σακχαρώδη διαλύματα αιθυλικής αλκοόλης

απ' τους κάθυγρους σου γλωσσοδέτες

δίδυμοι στιλβαδάμαντες κυανοβλέφαροι φεγγίζουν

στη ζάλη σου - στο 'πα; 

χάθηκα στο άρωμα σου που

δροσοσταλίζει νούφαρα 

απ' το υπερπέραν του σώματος

εγγύς του μειδιάματος που

ο πιο εύφλεκτος κίνδυνος χορεύει

κι ας κομπάζεις αμήχανα.

Κατάματα συμβαίνει,

εκεί που η ακουαμαρίνα αγλαΐζει πάνω σου

με κρυσταλλικό ηδύφως

στα λερωμένα ποτήρια

και στη γλώσσα σου που γυαλίζει

μ' εμένα στη στήλη σου να κεντώ ανατριχίλα

με τις μυστηριώδεις των δακτύλων εξιχνιάσεις

τα μουσκεμένα άστρα κι αφρός

στην προκυμαία του κατακλυσμού

η τραμουντάνα,

σε προβλέψαν τα ζώδια :

ρόδισμα έξαρσης - τρωθείσα καρδιά

που πονάει - μόνη σου το πες!

όπως χαϊδεύουν οι σαβάνες το γοφό

της λεοπάρδαλης

επέλαση με τ' ακρόνυχα 

στο άβατον της εφίδρωσης

όπου βαθύτερα των ματιών σου η βήρυλλος

σαν εκπέμψει το απροσμάχητο

με σύρει άφρονα

στης συκής το εκκρεμές 

απ' το ντελίριο των αποστάξεων

εντός

κι ακόμα σε χαζεύω, 

τι περιμένεις;