Μια στιγμή
πριν πενθήσουμε
το φως μας
- αγάπησε με
όσο πιο χυδαία
μπορείς.
Τώρα που
φτάνουμε
στο τέλος
- μην φοβηθείς -
μονάχα
άπλωσε μου
τα χέρια σου
να γίνουμε
μια ενιαία
μουσική.
Άκου
την σιωπή
πως αρμόζει
τα σώματα μας
στον δικό της χορό.
Τώρα που
σκοτεινιάζει
- έλα να
γίνουμε
ένα αδιαίρετο όνειρο -
και αν με φιλήσεις
μπορούμε
να γίνουμε
τα άστρα
που κλέβαμε
σαν ήμασταν παιδιά.
Θα ήθελα
να μπούμε
μαζί
στην αγάπη
- γιατί μόνος
κανείς
σκουριάζει -
και ύστερα
ας κυλήσουμε
σε έναν ωκεανό
όπου μέσα του
θα βυθίζονται
οι παγωμένες
καρδιές μας.
Νιώθω
μια φλόγα
να με διαπερνά
σαν θυμάμαι
το φιλί σου
ή εκείνες
τις ώρες
που πλάγιαζες
- τόσο ήρεμη -
και
η αίσθηση μου
πλανιόταν
στο κορμί σου.
Στα τελευταία μου
λόγια
- ακούμπα πάνω -
μην διστάσεις.
Θα σε περιμένω
σε αυτή την
εκκωφαντική σιωπή
που κάνουν οι καρδιές
όταν σπάνε.
Πριν
πενθήσω
το τελευταίο αυτό
ποίημα
- κοίτα με
στα μάτια
σαν με σκοτώνεις.
Και πριν
σβήσει τελείως
αυτό το μακρινό φως
και με αγκαλιάσει
στον λαιμό το σκοτάδι
- μην με αγαπάς-
μα τουλάχιστον
κράτα με σφιχτά
σαν μια
τελευταία
προσευχή
- σε εκλιπαρώ
πριν πνιγώ -
ας πενθήσω
ακόμη
μια φορά
τα μάτια σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου