"Ένα νόμισμα, δύο πλευρές…" - της Σοφίας Ιττέ

7:00 το πρωί και ξεκίνησα για τη δουλειά, ένα τέταρτο περπάτημα. Έχει ήδη ξημερώσει μα ο δρόμος είναι άδειος ή καλύτερα σχεδόν άδειος. Το τελευταίο διάστημα κάθε πρωί συναντώ τους ιδίους ανθρώπους που τέτοια ώρα μαζεύουν τα χαρτόκουτα τους από το δρόμο, τα κρεβάτια τους… Κάθε πρωί συναντώ τα ίδια πρόσωπα, λυπημένα; Κουρασμένα; Απογοητευμένα; Θυμωμένα; δε ξέρω, ίσως να είναι όλα αυτά μαζί… Κάθε πρωί συναντώ τα ίδια βλέμματα, κάθε βλέμμα μία μοναδική ιστορία και παράλληλα μια σεμνή αξιοπρέπεια. Πόσες σκέψεις περνάνε από το μυαλό μου και σκύβω ελαφρά το κεφάλι… Λίγο έμεινε για να φτάσω, να φτάσω στη δουλειά που εχω… Το μεσημέρι θα γυρίσω στο σπίτι που έχω και στα αγαπημένα πρόσωπα που έχω… Ένα νόμισμα, δύο πλευρές… Κανένας δεν επιλεγεί την πλευρά που θα΄ναι. Το πετάει η μοίρα στο αέρα και όπως πέσει… Ένα νόμισμα, δύο πλευρές…Χωρίς να ξέρεις σε ποια πλευρά θα είσαι την επόμενη στιγμή… Όμως, όπως και να πέσει, θα πρέπει να αγωνιστείς ή να σεβαστείς, να αντέξεις ή να ευγνωμονείς για αυτό που έχεις, να σταθείς ξανά στα πόδια σου ή να εκτιμάς κάθε σου σταθερό βήμα… για εσένα! Για τον άνθρωπο που θυμάσαι ότι ήσουν ή για τον άνθρωπο που είσαι! Ένα νόμισμα δύο πλευρές…