Ο καφές - του Λιναμ Κεροτανυ

Όσο πιο ξεκίνημα τόσο πιο απροετοίμαστα. Τόσο πιο αυθεντικά. Και είναι πιο πρωί όσο πας πίσω. Στο πρωί της μέρας. Στο χάραμα. Στο πρωί της ζωής σου , όσο παλιά ήταν. Ο Καμύ έλεγε δεν αξίζει σε όλους ο καφές. Εγώ λέω δεν αξίζει σε όλους μας η νύχτα, αλλά όλοι δικαιούνται ένα πρωί να ξεκαθαρίσουν τη ζωή τους. Κι ο καφές δεν είναι προνόμιο. Ο καφές είναι στιγμή και κατάσταση μαζί. Το πλασίμπο μαζί με παραμύθα. Ένα πλασίμπο που δουλεύει. Πρέπει να πιστέψεις. Πρέπει ό,τι σου λένε να πιστεύεις ,κι έτσι ποτέ δε θα προδωθείς. Θα δεις πόσο αντιφατικά είναι όλα τα ναι που είπες μεταξύ τους και θα καταλάβεις. Ενώ αν πιστεύεις στα λίγα , τα δικά σου ,ή θα τυρρανιέσαι από σκέψεις ή θα αμφισβητείς την ίδιαν ορθότητα. Κι αυτό είναι ό,τι καλύτερο και χωρίζεται απ’το ό,τι χειρότερο από μια λεπτή κλωστή ,νευρώνων. Όλοι χρειάζονται ένα χάδι απροετοίμαστο. Μια μοναξιά προετοιμασμένοι. Κι έναν καφέ που να σε βρει αδύναμο και να σε σκισει στα δύο.