Σημειώσεις από τους τόπους ενός παθιασμένου έρωτα | Μάνος Χρυσοβέργης

  Στην αρχή σε φοβόταν, ύστερα σε ντρεπόταν και πάντα αισθανόταν άβολα, αλλά ταυτόχρονα σε αγκάλιαζε και στράγγιζε την αγκαλιά σου από όλη την φροντίδα και την τρυφερότητα που μπορούσες να της προσφέρεις και αυτό το λάτρευες. Και αυτήν την λάτρευες. Αγάπησες κάθε σπιθαμή του κορμιού της, ερωτεύτηκες την παραμικρή της κίνηση, εξιδανίκευσες όλες της τις ατέλειες και η καρδιά σου χτυπούσε γρήγορα όταν αυτή χόρευε.  Ούτως ή άλλως πρώτη φορά που την είχες προσέξει χόρευε με τόση χάρη και με αυτό το ανέμελο χαμόγελο ενώ τα μαλλιά της να ανέμιζαν έντονα. .. Δεν πίστευες ότι είχες αυτό το πλάσμα απέναντί σου: Όλη η ομορφιά του κόσμου βρισκόταν  συγκεντρωμένη στο πρόσωπό της, το χαμόγελο της σε έκανε να ξεχνάς την θλίψη που βίωσες ως παιδί, στο ολόλευκο της δέρμα  συναντούσες την οργιαστική αγνότητα, στα  χείλη της την νυμφιδιακή  κόλαση, στα μάτια της το πράσινο της ελπίδας που στο φως γίνεται ακόμη πιο ανοιχτό γεγονός που σε μαγνήτιζε ακόμη περισσότερο. Ποτέ σου δεν είχες γνωρίσει άλλη που να φαινόταν ομορφότερη την ημέρα. Όταν έκλαιγε έτρεχες να της πιεις τα δάκρυα, όταν μάτωνε της έγλυφες το αίμα χωρίς να ξέρεις γιατί, επειδή απλά έτσι ένιωθες. Ταξίδεψες αρκετά χιλιόμετρα για να την βρεις ώστε να βιώσετε δυο μέρες πάθους. Κοιμηθήκατε οι δυο σας σε παγκάκι προαυλίου εκκλησίας κάτω από τον έναστρο ουρανό. Μαζί ανακαλύψατε το σημείο καμπής βίας και τρυφερότητας στον έρωτα. Το κάνατε σε μέρη κρυφά, της χάρισες οργασμούς στον δημόσιο χώρο. Κλάψατε ταυτόχρονα και σας ένωσαν τα δάκρυά σας.  Στο πρώτο ραντεβού η φαντασίωση ήταν να την ταΐσεις, στο τέλος σου ζήτησε αγκαλιά. Δεν αρκέστηκες σε αυτό και την φίλησες. Το κάνατε σαν να μην υπάρχει αύριο. Την είχες από κάτω σου και την κοίταζες στα μάτια σαν να ήθελες να βυθιστείς μέσα της και να της πηδήξεις την ψυχή. Έβαζες τα δάχτυλα σου ανάμεσα στα μαλλιά της και την χάιδευες στοργικά συναντώντας την ικανοποίηση στο πρόσωπό της. Κοιμόσασταν αγκαλιά και ξύπναγες προκειμένου να θαυμάσεις τις εκφράσεις της και το γυμνό κορμί. Σου είπε ότι μπορείς να την κάνεις ό,τι θέλεις ενώ κοιμάται για αυτό κι εσύ την χάιδευες, την φίλαγες, της έτριβες την σχισμή της. Κάθε φιλί σας έφερνε πιο κοντά και ένιωθες ότι γινόσασταν ένα. Ήταν η πρώτη κοπέλα που τελείωσες μέσα της, η πρώτη που επιθυμούσες όσο τίποτα άλλο τα υγρά της. Ήταν αυτή που σε έπεισε ότι αντιμετωπίζεις την ομορφιά με το να την κοιτάς κατάματα. Κάθε φορά που την έβλεπες έβρισκες κι έναν επιπλέον λόγο να είσαι ερωτευμένος. Σου είπε ότι έχεις το πιο γλυκό σπέρμα που έχει γευτεί ποτέ, ένα απο τα ομορφότερα κοπλιμέντα που σου έχουν κάνει. Κατά την διείσδυση ένιωθες ένα συμπαν απόλαυσης να γεννιέται ανάμεσα στα πόδια σου. Βυθιστήκατε στον κυκεώνα των ταυτόχρονων αμοιβαίων οργασμών, ενώ η καλύτερη στιγμή ήταν όταν την έπαιρνε ο ύπνος στο στήθος σου και την χάιδευες με τόση προσοχή σαν να κρατούσες ότι πολυτιμότερο είχες ποτέ. Σε έκανε να ονειρεύεσαι και να φαντάζεσαι ξανά. Μαζί της βίωσες πόθο, πληρότητα και προς το τέλος λίγη αγάπη. Όπου κι να πήγαινε άφηνε το στίγμα της μοναδικότητά της και παντού ακτινοβολούσε έρωτα. Για αυτό άλλωστε σε κατέκτησε και έγινε ο κόσμος σου ολόκληρος.

*Το κείμενο αποτελεί συγκέντρωση μικρών σημειώσεων από το προσωπικό μου ημερολόγιο σχετικά με τον έρωτα που μου προκάλεσε η μικρή μου πριγκίπισσα. Είχα πει στον εαυτό μου ότι θα τις μετατρέψω σε ένα μικρό κείμενο όταν τελειώσει ο έρωτας μας, καθώς η όλη διαδικασία της επεξεργασίας θα βοηθούσε στο πένθος του. Έτσι κι έγινε λοιπόν, ο έρωτας ολοκληρώθηκε, οι δρόμοι μας χώρισαν, η σχέση μας πλέον φιλική. Αυτά. Η ζωή συνεχίζεται νέες περιπέτειες και συγκινήσεις βρίσκονται μπροστά μας και περιμένουν να τις κατακτήσουμε. Το σίγουρο είναι ότι αυτές οι όμορφες στιγμές θα μείνουν για πάντα χαραγμένες μέσα μας.